Անգլերենում «infant» և «baby» բառերը երկուսն էլ նշանակում են փոքր երեխա, բայց դրանց միջև կա որոշակի տարբերություն։ «Baby» բառը ավելի ընդհանուր է և կարող է օգտագործվել ծնվելուց մինչև մոտ 1 տարեկան երեխաների համար։ Իսկ «infant» բառը, սովորաբար, վերաբերում է ծնվելուց մինչև մեկ տարեկան երեխաներին, ավելի կոնկրետ՝ առաջին ամիսների կամ տարվա երեխաներին։ Այսինքն՝ «infant» բառը ավելի մանրամասն է, և հաճախ օգտագործվում է բժշկական կամ իրավական կոնտեքստում։

Օրինակ, կարող եք ասել՝ "My baby is crying." (Իմ փոքրիկը լաց է լինում։) Այստեղ «baby» բառը կարող է վերաբերել մինչև մոտ 1 տարեկան երեխային։ Մյուս կողմից, եթե ասում եք՝ "The infant required special care." (Նորածինը հատուկ խնամքի կարիք ուներ։), ապա «infant» բառը ցույց է տալիս, որ խոսքը ծնվելուց անմիջապես հետո կամ առաջին մի քանի ամիսների երեխայի մասին է։

Մեկ այլ օրինակ՝ "She is a beautiful baby girl." (Նա գեղեցիկ փոքրիկ աղջիկ է։) Այստեղ «baby» բառը կրկին ավելի ընդհանուր է։ Բայց «The infant's weight was monitored closely." (Նորածնի քաշը խիստ վերահսկվում էր։ )-ում «infant» բառը ավելի մասնագիտական է և ցույց է տալիս բժշկական կոնտեքստ։

Հետևաբար, երբ մեծահասակի հետ խոսում եք ձեր փոքրիկի մասին, ավելի հաճախ կարող եք օգտագործել «baby» բառը։ Բայց եթե խոսքը բժշկական, իրավական կամ գիտական ​​դեպքի մասին է, ավելի լավ է օգտագործել «infant» բառը։

Happy learning!