ຄຳວ່າ “yell” ແລະ “shout” ໃນພາສາອັງກິດນັ້ນມີຄວາມໝາຍທີ່ຄ້າຍຄືກັນ, ແຕ່ກໍມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຢູ່. “Yell” ມັກໃຊ້ໃນເວລາທີ່ເຮົາຮ້ອງດັງໆ ດ້ວຍຄວາມໂມໂຫ, ຄວາມຢ້ານ, ຫຼືຄວາມຕື່ນຕົກໃຈ. ສ່ວນ “shout” ນັ້ນມີຄວາມໝາຍທົ່ວໄປກວ່າ, ສາມາດໃຊ້ໄດ້ໃນຫຼາຍສະຖານະການ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການຮ້ອງດັງໆ ເພື່ອເອີ້ນໃຜ, ຮ້ອງດັງໆ ເພື່ອສະແດງຄວາມດີໃຈ, ຫຼືຮ້ອງດັງໆ ເພື່ອໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ຍິນ.

ເບິ່ງຕົວຢ່າງປະໂຫຍກຕໍ່ໄປນີ້:

• He yelled at his brother because he broke his toy. (ລາວຮ້ອງດັງໆໃສ່ອ້າຍຂອງລາວ ເພາະວ່າອ້າຍຂອງລາວໄດ້ທຳລາຍເຄື່ອງຫຼິ້ນຂອງລາວ.) - ໃນປະໂຫຍກນີ້, “yelled” ສະແດງເຖິງຄວາມໂມໂຫ.

• She shouted with joy when she heard the good news. (ນາງຮ້ອງດັງໆດ້ວຍຄວາມດີໃຈ ເມື່ອນາງໄດ້ຍິນຂ່າວດີ.) - ໃນປະໂຫຍກນີ້, “shouted” ສະແດງເຖິງຄວາມດີໃຈ.

• The teacher shouted, "Quiet!" (ຄູຮ້ອງວ່າ "ງຽບ!" ) - ໃນປະໂຫຍກນີ້, “shouted” ໃຊ້ເພື່ອສັ່ງໃຫ້ງຽບ.

• Don't yell! Just tell me what happened. (ຢ່າຮ້ອງ! ບອກຂ້ອຍວ່າເກີດຫຍັງຂຶ້ນ.) - ປະໂຫຍກນີ້ສະແດງເຖິງການຮ້ອງດັງໆທີ່ບໍ່ເໝາະສົມ.

• They shouted to each other across the field. (ເຂົາເຈົ້າຮ້ອງຫາກັນຂ້າມທົ່ງນາ.) - ໃນປະໂຫຍກນີ້, “shouted” ໃຊ້ເພື່ອສື່ສານໃນບ່ອນທີ່ມີສຽງດັງ.

Happy learning!