Perkataan "owner" dan "proprietor" dalam Bahasa Inggeris seringkali mengelirukan, terutamanya bagi pelajar Bahasa Inggeris. Walaupun kedua-duanya bermaksud pemilik, terdapat perbezaan halus dalam konteks penggunaannya. Secara ringkasnya, "owner" merujuk kepada sesiapa sahaja yang memiliki sesuatu, manakala "proprietor" lebih spesifik, merujuk kepada pemilik perniagaan, khususnya perniagaan kecil atau kedai. "Owner" mempunyai skop yang lebih luas.

Contohnya, anda boleh menjadi "owner" sebuah kereta, rumah, atau telefon bimbit. Tetapi anda hanya akan digelar "proprietor" jika anda sendiri yang menguruskan dan memiliki sebuah perniagaan.

Contoh ayat:

• "He is the owner of a new sports car." (Dia adalah pemilik sebuah kereta sport baru.)
• "She is the owner of a beautiful house." (Dia adalah pemilik sebuah rumah yang cantik.)
• "The proprietor of the bakery is very friendly." (Pemilik kedai roti itu sangat mesra.)
• "He's the proprietor of a small but successful bookshop." (Dia adalah pemilik sebuah kedai buku kecil tetapi berjaya.)

Perhatikan bagaimana "owner" digunakan untuk merujuk kepada kepemilikan barangan peribadi, manakala "proprietor" digunakan khusus untuk menerangkan pemilik perniagaan yang menguruskan sendiri perniagaan tersebut. Anda juga boleh menggunakan "owner" untuk perniagaan besar, tetapi "proprietor" lebih sesuai untuk perniagaan kecil dan seringkali memberikan konotasi lebih peribadi dan terlibat secara langsung dalam pengurusan harian.

Dalam konteks syarikat besar, istilah seperti "shareholder" atau "stockholder" lebih sesuai berbanding "owner" atau "proprietor". Ini kerana pemilik syarikat besar biasanya memiliki saham syarikat tersebut, bukannya memiliki secara langsung seluruh aset syarikat.

Happy learning!