"Sharp" dan "pointed" sering kali mengelirukan pelajar bahasa Inggeris, terutamanya apabila kita melihat kedua-duanya bermaksud "tajam" dalam bahasa Melayu. Walau bagaimanapun, terdapat perbezaan halus yang penting dalam penggunaannya. "Sharp" merujuk kepada sesuatu yang mempunyai tepi atau hujung yang sangat nipis dan mampu memotong atau menusuk dengan mudah. "Pointed," pula, lebih tertumpu kepada bentuk sesuatu objek yang berakhir dengan hujung yang runcing. Ia tidak semestinya mampu memotong, tetapi hanya mempunyai bentuk yang meruncing.

Contohnya, pisau yang tajam boleh digunakan untuk memotong sayur dengan mudah. Dalam bahasa Inggeris, kita akan katakan: "This knife is very sharp." (Pisau ini sangat tajam.) Namun, sebatang pensil yang mempunyai hujung yang runcing, tidak semestinya tajam untuk memotong. Kita boleh cakap: "The pencil has a pointed tip." (Pensil itu mempunyai hujung yang runcing.) Perhatikan bahawa kita tidak menggunakan "sharp" di sini kerana ia tidak mampu memotong.

Satu lagi contoh, kita boleh mengatakan "She has a sharp tongue" (Dia mempunyai lidah yang tajam - maksudnya dia suka berkata-kata tajam/kasar). Di sini, "sharp" tidak merujuk kepada bentuk fizikal, tetapi lebih kepada sifat seseorang. Kita tidak boleh gunakan "pointed" di sini.

Begitu juga, kita boleh menggambarkan gunung yang mempunyai puncak yang runcing sebagai "The mountain has a pointed peak." (Gunung itu mempunyai puncak yang runcing.) Tetapi, kita tidak akan menggunakan "sharp" untuk menerangkan bentuk gunung.

Perbezaan utama terletak pada keupayaan untuk memotong atau menusuk. "Sharp" menekankan ketajaman yang boleh memotong atau menusuk, manakala "pointed" hanya menekankan bentuk yang meruncing.

Happy learning!