In het Engels worden de woorden 'infant' en 'baby' vaak door elkaar gebruikt, maar er is wel degelijk een verschil. 'Baby' is een algemene term voor een jong kind, meestal tot ongeveer de leeftijd van één jaar. 'Infant' daarentegen, verwijst specifieker naar een kind in de allerjongste fase van zijn leven, meestal tot ongeveer zes maanden oud. Je kunt dus zeggen dat alle 'infants' 'babies' zijn, maar niet alle 'babies' 'infants' zijn. Het verschil zit hem dus vooral in de leeftijd en de nadruk op de zeer vroege ontwikkelingsfase.

'Infant' wordt vaak gebruikt in meer formele contexten, zoals in medische documenten of juridische teksten. Denk bijvoorbeeld aan "infant mortality" (zuigelingensterfte). 'Baby' is daarentegen veel informeler en wordt in het dagelijks taalgebruik veel vaker gebruikt.

Hier zijn een paar voorbeelden:

• "The baby is crying." (De baby huilt.)
• "The infant was born prematurely." (De zuigeling werd te vroeg geboren.)
• "She's a lovely baby." (Zij is een schattig babytje.)
• "The infant's weight is being monitored closely." (Het gewicht van de zuigeling wordt nauwlettend in de gaten gehouden.)
• "He's such a happy baby." (Hij is zo'n vrolijke baby.)
• "The infant needs specialized care." (De zuigeling heeft gespecialiseerde zorg nodig.)

Merk op hoe 'infant' vaak een meer klinische of formele connotatie heeft, terwijl 'baby' warmer en meer alledaags aanvoelt. Het juiste woord kiezen hangt dus af van de context en de toon die je wilt zetten.

Happy learning!