"Zero" en "none" lijken misschien op elkaar, maar ze worden in het Engels op verschillende manieren gebruikt. "Zero" is een getal, specifiek het getal nul. "None," daarentegen, verwijst naar een gebrek aan iets, een afwezigheid. Het is eigenlijk een pronomen dat kan worden gebruikt in plaats van "no one," "not one," of "not any." Het belangrijkste verschil zit hem dus in de context: gebruik je het om een hoeveelheid aan te geven (nul), of om een afwezigheid uit te drukken (geen)?

Laten we dat met een paar voorbeelden verduidelijken:

• "There are zero apples in the basket." (Er zitten nul appels in de mand.) Hier gebruiken we "zero" omdat het over een specifieke hoeveelheid appels gaat.

• "There are none left." (Er zijn er geen meer over.) Hier geeft "none" aan dat er geen appels meer zijn. We specificeren niet hoeveel er waren, alleen dat er nu geen meer zijn.

• "I have zero tolerance for cheating." (Ik heb nul tolerantie voor vals spelen.) Hier beschrijft "zero" een niveau, een complete afwezigheid van tolerantie.

• "None of my friends came to the party." (Geen van mijn vrienden kwam naar het feestje.) "None" vervangt hier "not one" of "no one" en refereert aan een afwezigheid van vrienden op het feest.

• "The score was zero to zero." (De stand was nul tegen nul.) Weer een specifieke hoeveelheid/score.

• "None of the answers were correct." (Geen van de antwoorden was correct.) Hier verwijst "none" naar de afwezigheid van correcte antwoorden.

Het kan soms lastig zijn om te kiezen tussen "zero" en "none," maar door goed naar de context te kijken, zul je snel het verschil begrijpen. Denk aan de vraag: geef ik een aantal aan, of druk ik een afwezigheid uit?

Happy learning!