Słowa "cry" i "weep" w języku angielskim oznaczają płacz, jednak istnieje między nimi subtelna, ale ważna różnica. "Cry" jest słowem bardziej ogólnym i powszechnie używanym, opisującym płacz z różnych powodów – od smutku i bólu po radość i frustrację. "Weep", z kolei, sugeruje bardziej intensywny, dramatyczny i często cichy płacz, często związany z głębokim smutkiem lub żalem. "Weep" brzmi bardziej formalnie i poetycko niż "cry".

Spójrzmy na kilka przykładów:

• "The baby cried all night." (Dziecko płakało całą noc.) – Tutaj "cry" jest idealne, opisuje zwykły dziecięcy płacz.

• "She cried tears of joy." (Płakała ze szczęścia.) – "Cry" dobrze pasuje, bo opisuje płacz spowodowany pozytywnymi emocjami.

• "He wept silently at her grave." (Milcząco płakał nad jej grobem.) – "Weep" podkreśla intensywny smutek i powagę sytuacji. Użycie "cry" byłoby tutaj mniej adekwatne.

• "They wept with grief after hearing the news." (Rozpłakali się z żalu po usłyszeniu wieści.) – Podobnie jak w poprzednim przykładzie, "weep" lepiej oddaje głęboki smutek.

• "I cried because I scraped my knee." (Płakałam, bo się obtarłam w kolano.) – Prosty, codzienny płacz, więc "cry" jest odpowiednie.

Można powiedzieć, że "cry" to płacz powszedni, a "weep" to płacz bardziej wyrafinowany i emocjonalnie nacechowany. Różnica leży w kontekście i intensywności emocji.

Happy learning!