Słowa "yap" i "bark" w języku angielskim oba odnoszą się do dźwięków wydawanego przez psa, ale opisują je w nieco inny sposób. "Bark" to ogólne określenie szczekania, głośnego i zazwyczaj dość długiego. "Yap" natomiast opisuje krótki, ostry i często wysoki dźwięk, jakby piskliwe szczeknięcie. Można powiedzieć, że "yap" jest bardziej "nerwowym" rodzajem szczekania.

Pomyślmy o tym tak: duży, silny pies prawdopodobnie będzie bark. Mały piesek, na widok kota, bardziej prawdopodobnie yap. Różnica leży nie tylko w intensywności dźwięku, ale także w jego tonie i długości.

Zobaczmy kilka przykładów:

• The big dog barked loudly at the stranger. (Duży pies głośno szczekał na nieznajomego.)
• The little chihuahua yapped excitedly when it saw its owner. (Mały chihuahua piszczał podekscytowany, gdy zobaczył swojego właściciela.)
• The dogs barked all night long. (Psy szczekały całą noc.)
• The puppy yapped at my feet. (Szczeniak piszczał pod moimi stopami.)
• I heard a dog barking in the distance. (Słyszałem szczekanie psa w oddali.)
• The small dog kept yapping until it got its treat. (Mały pies ciągle piszczał, dopóki nie dostał smakołyka.)

Happy learning!