Słowa "zero" i "none" często sprawiają problemy polskim uczniom języka angielskiego, ponieważ oba wydają się oznaczać "zero" lub "nic". Różnica leży jednak w kontekście i rodzaju liczebnika, z którym są używane. "Zero" odnosi się do braku czegoś w kontekście liczbowym, ilościowym, a "none" dotyczy braku czegoś w kontekście ogólnym, braku jakiejkolwiek ilości lub liczby czegoś. "Zero" jest konkretną liczbą, natomiast "none" jest zaimkiem.

Spójrzmy na przykłady:

• Zero: Stoi on za brakiem wartości liczbowej. Używamy go, gdy mówimy o temperaturze, punktacji, lub wynikach pomiarów.

  • The temperature is zero degrees Celsius. (Temperatura wynosi zero stopni Celsjusza.)
  • I scored zero points in the quiz. (Zdobyłem zero punktów w quizie.)
  • The experiment yielded zero results. (Eksperyment nie dał żadnych rezultatów.)

• None: Stoi on za brakiem jakiejkolwiek ilości lub liczby czegoś. Używamy go, gdy odnosimy się do rzeczowników policzalnych i niepoliczalnych.

  • There are none left. (Nie zostało nic.)
  • None of my friends like pineapple. (Żaden z moich przyjaciół nie lubi ananasa.)
  • I have none of that information. (Nie posiadam tych informacji.)
  • None of the students answered correctly. (Żaden z uczniów nie odpowiedział poprawnie.)

Zwróć uwagę, że po "none" często używamy "of" + rzeczownika. Nie możemy tego zrobić z "zero".

Innym ważnym aspektem jest to, że "none" może być użyte zarówno w zdaniach twierdzących, jak i pytających, podczas gdy "zero" jest używane głównie w zdaniach twierdzących.

Happy learning!