หลายคนเรียนภาษาอังกฤษแล้วมักจะสับสนระหว่างคำว่า "boring" และ "dull" เพราะความหมายดูคล้ายกัน แต่ความจริงแล้วมีความแตกต่างกันอยู่นะ "Boring" หมายถึงน่าเบื่อ น่ารำคาญ ทำให้รู้สึกไม่สนุก หรือไม่อยากทำอะไรต่อ ส่วน "dull" นั้นหมายถึงไม่น่าสนใจ จืดชืด หรือไม่กระฉับกระเฉง ลองดูตัวอย่างประโยคเปรียบเทียบกันดูนะ

ตัวอย่างที่ 1: English: The movie was so boring that I fell asleep. Thai: หนังเรื่องนั้นน่าเบื่อมากจนฉันหลับไป

ในประโยคนี้ใช้คำว่า "boring" เพราะหนังเรื่องนั้นทำให้นักเรียนรู้สึกเบื่อหน่ายและไม่อยากดูต่อ จนถึงขั้นหลับไปเลยทีเดียว

ตัวอย่างที่ 2: English: The lecture was dull and I couldn’t focus. Thai: การบรรยายนั้นน่าเบื่อและฉันไม่สามารถจดจ่อได้

ประโยคนี้ใช้คำว่า "dull" เพราะการบรรยายนั้นไม่น่าสนใจ ไม่กระตุ้นความสนใจ ทำให้ไม่สามารถตั้งใจฟังได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าการบรรยายนั้นทำให้รู้สึกหงุดหงิดรำคาญเหมือนกับคำว่า "boring"

ตัวอย่างที่ 3: English: The party was boring because nobody talked to me. Thai: ปาร์ตี้มันน่าเบื่อเพราะไม่มีใครมาคุยกับฉันเลย

ตัวอย่างที่ 4: English: The knife is dull; it won’t cut the bread. Thai: มีดมันทื่อ มันตัดขนมปังไม่ได้

ในประโยคนี้ dull หมายถึงทื่อ ไม่คม ไม่ใช่ในความหมายของความน่าเบื่อ

สรุปแล้ว "boring" เน้นความรู้สึกเบื่อหน่าย รำคาญ อยากให้มันจบๆไปซะ ส่วน "dull" เน้นความไม่น่าสนใจ จืดชืด ขาดความตื่นเต้น หรืออาจจะหมายถึงไม่คม ในกรณีของสิ่งของ การเลือกใช้คำจึงขึ้นอยู่กับบริบทของประโยคด้วยนะ Happy learning!