คำว่า "yell" และ "shout" ในภาษาอังกฤษนั้นแปลว่า "ตะโกน" เหมือนกัน แต่ความหมายและสถานการณ์ที่ใช้จะแตกต่างกันเล็กน้อย โดยทั่วไปแล้ว "yell" มักจะหมายถึงการตะโกนด้วยความโกรธ เสียงดัง และอาจมีความรู้สึกอารมณ์รุนแรงเข้ามาเกี่ยวข้อง ส่วน "shout" นั้นอาจหมายถึงการตะโกนเพื่อเรียกให้ใครได้ยิน หรือเพื่อแสดงความตื่นเต้น หรือแม้แต่ตะโกนด้วยความโกรธก็ได้ แต่โดยรวมแล้ว "shout" จะมีความเป็นกลางมากกว่า "yell"

ลองดูตัวอย่างประโยคเปรียบเทียบกันดูนะคะ:

• Yell: He yelled at his brother because he broke his toy. (เขาตะโกนใส่พี่ชายเพราะพี่ชายทำของเล่นเขาพัง) ประโยคนี้แสดงให้เห็นว่าการตะโกนเกิดจากความโกรธ

• Shout: She shouted excitedly when she saw her favorite singer. (เธอตะโกนด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นนักร้องคนโปรดของเธอ) ประโยคนี้แสดงให้เห็นถึงความตื่นเต้น

• Yell: The coach yelled instructions to the players on the field. (โค้ชตะโกนสั่งการให้กับนักกีฬาบนสนาม) ในกรณีนี้การตะโกนอาจจะไม่ได้มาจากอารมณ์โกรธ แต่เป็นเพราะต้องการให้ได้ยินเสียงท่ามกลางเสียงดัง

• Shout: "Help!" she shouted. (ช่วยด้วย!) ประโยคนี้เป็นการตะโกนขอความช่วยเหลือ

สังเกตเห็นความแตกต่างไหมคะ? "Yell" มักจะมีอารมณ์ที่แรงกว่า ส่วน "shout" มีความเป็นกลางกว่าและใช้ได้ในหลากหลายสถานการณ์มากขึ้น

Happy learning!