Madalas na nagkakamali ang mga nag-aaral ng Ingles sa paggamit ng mga salitang "brilliant" at "genius." Bagama't pareho silang nagpapahiwatig ng katalinuhan, mayroon silang magkaibang kahulugan. Ang "brilliant" ay tumutukoy sa isang taong napakatalino at may kakayahang mag-isip nang mabilis at malikhain. Samantalang ang "genius" naman ay kadalasang tumutukoy sa isang taong may pambihirang kakayahan o talento, na higit pa sa karaniwan. Mas mataas ang antas ng katalinuhan na ipinahihiwatig ng salitang "genius".

Halimbawa:

• Brilliant: Siya ay isang brilliant na estudyante; palagi siyang nakakakuha ng mataas na marka sa lahat ng kanyang pagsusulit. (He is a brilliant student; he always gets high marks in all his exams.)
• Genius: Siya ay isang genius sa larangan ng matematika; nakalikha siya ng isang bagong teorama. (He is a genius in the field of mathematics; he created a new theorem.)

Ang "brilliant" ay maaaring gamitin para sa iba't ibang uri ng katalinuhan o kakayahan, samantalang ang "genius" ay mas tiyak sa pambihirang talento. Maaaring maging brilliant ang isang tao sa pagsusulat, pagpipinta, o pagtugtog ng instrumento, pero hindi naman siya agad maituturing na genius. Ang isang genius ay madalas na nag-iiwan ng malaking marka sa mundo sa kaniyang larangan.

Isa pang halimbawa:

• Brilliant: Nagbigay siya ng brilliant na ideya para sa proyektong ito. (He gave a brilliant idea for this project.)
• Genius: Ang kanyang imbensyon ay isang tunay na genius. (His invention is a true genius.)

Makikita rito na ang "brilliant" ay maaaring gamitin upang ilarawan ang isang ideya o solusyon, samantalang ang "genius" ay karaniwang ginagamit para sa isang tao o isang obra maestra. Mahalagang maunawaan ang kontekstong ginagamitan ng mga salita upang magamit nang tama ang "brilliant" at "genius."

Happy learning!