Madalas na magkahalong ginagamit ang mga salitang "dishonest" at "deceitful" sa wikang Ingles, pero mayroong pagkakaiba ang dalawa. Ang isang taong dishonest ay hindi tapat o matapat sa kanyang mga gawain; maaaring siya ay mandaraya, magnanakaw, o magsisinungaling. Samantala, ang isang taong deceitful ay gumagamit ng panlilinlang o daya upang lokohin o linlangin ang iba. Mas nakatuon ang dishonesty sa kakulangan ng integridad, samantalang ang deceit ay mas nakatuon sa intensyon na lokohin.

Halimbawa:

• Dishonest: "He was dishonest in his dealings with the company." (Hindi siya tapat sa kanyang pakikitungo sa kompanya.)
• Deceitful: "She was deceitful in her promises; she never intended to keep them." (Mapaglinlang siya sa kanyang mga pangako; hindi niya balak tuparin ang mga iyon.)

Ang isang taong maaaring maging dishonest ay hindi palaging deceitful. Maaaring hindi sinasadya ang kawalan ng katapatan. Pero ang pagiging deceitful ay laging may layunin na linlangin ang iba. Isaalang-alang din ang mga sumusunod na halimbawa:

• Dishonest: "The dishonest student cheated on the exam." (Ang hindi tapat na estudyante ay nandaya sa pagsusulit.)
• Deceitful: "The deceitful salesman used misleading advertising to sell his products." (Ginamit ng mapanlinlang na salesman ang mapanlinlang na advertisement para ibenta ang kanyang mga produkto.)

Makikita na ang dishonesty ay mas malawak na konsepto kaysa sa deceit. Ang deceit ay isang uri ng dishonesty. Ang pagkakaiba ay nasa motibo at intensyon.

Happy learning!