Madalas na naguguluhan ang mga nag-aaral ng Ingles sa pagkakaiba ng 'enough' at 'sufficient'. Bagama't pareho silang nangangahulugang sapat, mayroong subtle na pagkakaiba sa kanilang gamit. Ang 'enough' ay mas impormal at karaniwang ginagamit sa pang-araw-araw na usapan. Ipinapahayag nito ang isang dami o bilang na sapat na para sa isang pangangailangan. Samantala, ang 'sufficient' ay mas pormal at madalas gamitin sa mga sulatin o propesyunal na konteksto. Mas nagbibigay-diin ito sa pagiging sapat o kumpleto.

Halimbawa:

• Enough: "I have enough money to buy that book." (May sapat na akong pera para mabili ang librong iyon.)
• Sufficient: "The evidence presented was sufficient to convict the defendant." (Ang ebidensyang iniharap ay sapat na para mapahamak ang akusado.)

Sa unang halimbawa, ang 'enough' ay nagpapahiwatig ng sapat na pera para sa isang partikular na layunin – ang pagbili ng libro. Sa ikalawang halimbawa naman, ang 'sufficient' ay nagpapahayag ng sapat na ebidensya para sa isang mas malaking layunin – ang pagpaparusa sa isang tao.

Isa pang pagkakaiba ay ang kayarian ng pangungusap. Ang 'enough' ay madalas gamitin bilang isang pang-uri o pang-abay at madalas may kasamang noun o adjective. Samantalang ang 'sufficient' naman ay ginagamit bilang isang adjective.

Halimbawa:

• Enough: "The room is big enough for us." (Sapat na ang laki ng silid para sa atin.)
• Sufficient: "We have sufficient funds for the project." (May sapat na pondo tayo para sa proyekto.)

Sa mga halimbawang ito, makikita natin na ang 'enough' ay naglalarawan ng laki ng silid, samantalang ang 'sufficient' ay naglalarawan ng dami ng pondo.

Kaya tandaan, gamitin ang 'enough' para sa mga impormal na sitwasyon at 'sufficient' para sa mas pormal na mga konteksto. Ang pagkakaiba ay nasa konotasyon at konteksto.

Happy learning!