Madalas nating magamit ang mga salitang "hear" at "listen" na parang pareho lang ang ibig sabihin, pero may pagkakaiba pala ang dalawa. Ang "hear" ay tumutukoy sa pagtanggap ng tunog ng ating mga tainga, nangyayari ito ng kusang-loob o hindi. Samantalang ang "listen" naman ay isang aktibong pagkilos ng pakikinig, isang may malay na pagbibigay pansin sa isang tunog. Mas aktibo ang "listen" kaysa sa "hear".

Halimbawa:

• "I heard a bird singing." (Narinig ko ang pag-awit ng ibon.) Sa pangungusap na ito, hindi sinasadyang narinig ng nagsasalita ang pag-awit ng ibon. Hindi niya sinadya na pakinggan ito.

• "I listened to my favorite song." (Pinakinggan ko ang aking paboritong kanta.) Dito, may layunin ang nagsasalita na makinig sa kanta. Sinadya niyang bigyan ng pansin ang tunog.

Isa pang halimbawa:

• "I heard a car horn." (Narinig ko ang busina ng sasakyan.) Posibleng hindi pinansin ng nagsasalita ang tunog ng busina.

• "I listened carefully to the instructions." (Maingat kong pinakinggan ang mga tagubilin.) Dito, aktibong nakinig ang nagsasalita upang maunawaan ang mga tagubilin.

Kaya, tandaan: "Hear" ay passive, "listen" ay active. Ang "hear" ay pagtanggap lang ng tunog, samantalang ang "listen" ay may layunin at pagsisikap na maunawaan ang naririnig.

Happy learning!