Madalas nating marinig ang mga salitang "owner" at "proprietor" sa Ingles, at minsan ay naguguluhan tayo kung ano ba talaga ang pagkakaiba nila. Bagamat pareho silang tumutukoy sa taong may hawak ng isang bagay, mayroong subtle na pagkakaiba sa kanilang konotasyon at gamit. Ang "owner" ay mas general term at tumutukoy sa sinumang nagmamay-ari ng isang bagay, maging ito man ay isang aso, isang bahay, o isang kotse. Samantalang ang "proprietor," ay mas formal at kadalasang ginagamit para sa taong may-ari at namamahala ng isang negosyo, particularly a small business.

Halimbawa: "She is the owner of that cute dog." (Siya ang may-ari ng cute na aso na iyon.) Dito, ang "owner" ay simpleng nagsasabi na ang babae ang may hawak ng aso.

Samantala, tingnan natin ito: "He is the proprietor of a successful bakery." (Siya ang may-ari ng isang matagumpay na panaderya.) Sa pangungusap na ito, ang "proprietor" ay hindi lang nagsasabi na siya ang may-ari ng panaderya, kundi nagpapahiwatig din na siya ang namamahala nito. Maaaring siya ang nagpapatakbo ng araw-araw na operasyon ng negosyo.

Isa pang halimbawa: "My uncle is the owner of a large apartment building." (Ang tiyuhin ko ang may-ari ng isang malaking gusaling apartment.) Dito, "owner" ang mas angkop na gamitin dahil hindi naman sinasabi na ang tiyuhin niya ay ang namamahala mismo sa apartment building. Maaaring mayroon siyang manager o property manager na namamahala nito.

Gayunpaman, maaari ring gamitin ang "owner" para sa malalaking negosyo, pero mas formal at mas angkop ang "proprietor" kung ang pinag-uusapan ay maliit at personal na negosyo na pinapatakbo mismo ng may-ari.

Sa madaling salita, "owner" ay mas malawak ang sakop, samantalang ang "proprietor" ay mas tiyak sa konteksto ng pagmamay-ari at pamamahala ng isang negosyo.

Happy learning!