Madalas na naguguluhan ang mga estudyante ng Ingles sa pagkakaiba ng “verbal” at “spoken.” Bagamat pareho silang may kinalaman sa paggamit ng salita, mayroong malaking pagkakaiba ang dalawa. Ang “spoken” ay tumutukoy sa mga salitang binibigkas, habang ang “verbal” ay mas malawak at sumasaklaw sa lahat ng uri ng komunikasyon na gumagamit ng salita, maging ito man ay pasalita o pasulat.

Halimbawa, ang isang “spoken agreement” (“kasunduang pasalita”) ay isang kasunduan na sinabi ng mga taong sangkot. Ito ay isang direktang komunikasyon sa pamamagitan ng pagsasalita. Sa kabilang banda, ang isang “verbal agreement” (“kasunduang berbal”) ay maaaring isang kasunduang pasalita (spoken), o isang kasunduan na nakasulat (written), basta't ginamit ang salita sa pagsasaad nito.

Isa pang halimbawa: “He gave a spoken warning.” (“Binigyan niya ng pasalita na babala.”) Ito ay malinaw na nagsasabi na ang babala ay binigkas. Samantala, “He gave a verbal warning.” (“Binigyan niya ng berbal na babala.”) ay maaaring nangangahulugan na binigkas niya ito, o isinulat niya ito—ang importante ay nagkaroon ng komunikasyon na gumagamit ng salita.

Tingnan natin ang isa pang sitwasyon: "The teacher gave a spoken lecture" ("Ang guro ay nagbigay ng isang lektyur na pasalita"). Ito ay nangangahulugan na ang guro ay nagsalita lamang upang maipaliwanag ang kanyang leksyon. Samantalang, "The teacher gave a verbal explanation" ("Ang guro ay nagbigay ng isang paliwanag na berbal"). Ang pangungusap na ito ay maaaring tumukoy sa isang lektyur na pasalita o isang nakasulat na paliwanag.

Kaya, tandaan: “Spoken” ay palaging pasalita, habang ang “verbal” ay maaring pasalita o pasulat.

Happy learning!