Ingliz tilida "yell" va "shout" so'zlari ko'pincha bir-biriga yaqin ma'noda ishlatiladi va ikkalasi ham baland ovozda gapirishni bildiradi. Ammo ular orasida nozik farqlar mavjud. "Yell" odatda g'azab, qo'rquv yoki og'riq tufayli baland ovozda va his-tuyg'ular bilan to'la gapirishni anglatadi. "Shout", esa shunchaki baland ovozda gapirishni, xabarni uzoqroqqa yetkazish uchun yoki kimdirning e'tiborini jalb qilish uchun ishlatiladi. "Shout" "yell" ga qaraganda ancha neytralroq so'z hisoblanadi.

Masalan:

• "He yelled at his brother because he broke his toy." (U akasiga o'yinchoqlarini sindirib tashlagani uchun baqirdi.) Bu yerda "yell" g'azab ifodasini bildiradi.

• "She shouted to her friend across the street." (U ko'chaning narigi tomonidagi do'stiga baqirdi.) Bu yerda "shout" shunchaki uzoq masofadan do'stini chaqirishni bildiradi, g'azab yoki boshqa kuchli his-tuyg'ular yo'q.

• "The child yelled in pain when he fell." (Bola yiqilganda og'riqdan baqirdi.) Bu misolda "yell" og'riqdan kelib chiqqan his-tuyg'ularni ifodalaydi.

• "The teacher shouted the instructions to the class." (O'qituvchi sinfga ko'rsatmalarni baland ovozda aytdi.) Bu misolda "shout" o'qituvchining sinfga ko'rsatmalarni yetkazish maqsadini bildiradi.

Shunday qilib, "yell" ko'pincha kuchli his-tuyg'ular bilan bog'liq bo'lsa, "shout" esa shunchaki baland ovozda gapirishni anglatadi. Kontekstdan qarab, qaysi so'zni ishlatish kerakligini aniqlash mumkin.

Happy learning!